celebracja cielesności
erotyczna ekstaza
ignorowanie interpunkcji
mroczne mamidła
erotyczna ekstaza
ignorowanie interpunkcji
mroczne mamidła
Wszystko to składa się
na poezję Elfriede Jelinek, w której nie uświadczymy jednak ani cienia porządku
podobnego do powyższego zestawienia. Wraz z tomem koniec/ende dostaniemy za to kawał porządnej, choć
nieuporządkowanej poezji, w której „wszystko
zbyt się kręci”.
Można traktować te wiersze jako zapowiedź późniejszej twórczości Jelinek, jednak musiałaby to być zapowiedź dość przewrotna. Demaskowanie absurdalności stereotypów społecznych w powieściach i dramatach, za które w 2004 roku otrzymała Nagrodę Nobla, w poezji daje się zauważyć tylko w postaci niewyraźnych śladów. Pojawiają się tu i ówdzie „zakazane czyny dwóch chłopców” czy kleryk, który „jakiś jajnik jeszcze szybko splądrował”, jednak przestrzenią poetyckich poszukiwań jest dla noblistki natura, nie kultura... ciąg dalszy
Można traktować te wiersze jako zapowiedź późniejszej twórczości Jelinek, jednak musiałaby to być zapowiedź dość przewrotna. Demaskowanie absurdalności stereotypów społecznych w powieściach i dramatach, za które w 2004 roku otrzymała Nagrodę Nobla, w poezji daje się zauważyć tylko w postaci niewyraźnych śladów. Pojawiają się tu i ówdzie „zakazane czyny dwóch chłopców” czy kleryk, który „jakiś jajnik jeszcze szybko splądrował”, jednak przestrzenią poetyckich poszukiwań jest dla noblistki natura, nie kultura... ciąg dalszy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz