Heinrich Böll , niemiecki
Noblista z 1972 roku, jak można wyczytać w końcowym przypisie do
książki wydanej u nas w 1978 roku, o której będzie dzisiejszy post,
uparcie tropił w powojennej społeczności Niemców wszystko to, co
ludziom, w nich samych i po za nimi, przeszkadzało żyć po ludzku. W
swych pierwszych książkach powracał raz po raz do dziedzictwa hitleryzmu
i wojny, z niepokojem obserwując jego nie zatarte ślady w psychice
współczesnych. Później w swej twórczości pisał o zjawiskach nie mnie
groźnych niż dziedzictwo hitleryzmu, a związanych z powojenną
stabilizacją, do których należały : konformizm, egoizm, nietolerancja,
aż wreszcie w kolejnej książce, "Utracona cześć Katarzyny Blum", poruszył
problem przemocy. Nie chodziło mu jednak o nielegalną przemoc, która
polegała na aktach terrorystycznych, które co pewien czas wstrząsały
opinią publiczną w RFN w latach 70-tych, ale o zalegalizowaną przemoc
słowa, którą bezkarnie uprawiały bywało tylko i wyłącznie dla sensacji,
ale najczęściej dla określonych celów politycznych brukowe gazety. Pod
"Gazetą" w książce kryje się sensacyjny dziennik "Bild", a praktyki
dziennikarza pojawiającego się na jej kartach przypominają całkiem
praktyki dziennikarzy tego organu koncernu prasowego Springera.
Akcja ksiązki dzieje sie w latach 70-tych ubiegłego stulecia, w RFN. Katarzyna Blum, bohaterka książki Hneiricha Bölla
zabija w swoim mieszkaniu dziennikarza piszącego w Gazecie a następnie
pojawia się u nadkomisarza policji, by przyznać się do popełnionego
czynu. Wszystkim jej znajomym, pracodawcom wydaje się to niemożliwe, by
była zdolna do popełnienia tej zbrodni, a jednak jest ona faktem.
czytaj więcej>>>>>>>
15.05.2014
12.05.2014
ROZMOWA W "KATEDRZE" MARIO VARGAS LLOSA
Tytuł: Rozmowa w "Katedrze"
Tytuł oryginału: Conversacion en la Catedral
Autor: Mario Vargas Llosa
Tytuł oryginału: Conversacion en la Catedral
Autor: Mario Vargas Llosa
Powieść ”Rozmowa w „Katedrze” Maria Vargasa Llosy po raz pierwszy
została wydana w 1969 roku. Uważana jest za jedną z najważniejszych
powieści w dorobku peruwiańskiego pisarza i przychylam się w zupełności
do tej opinii. ”Rozmowa w „Katedrze” posiada cechy powieści "wielkiej", jest ważną książką nie tylko dla samego pisarza.
Książkę momentami czytało mi się ciężko i wydawała mi się mecząca,
zwłaszcza na samym początku, a jest to powieść licząca sobie sporo
stron. Dopiero mniej więcej w połowie, zaczął wyjaśniać się obraz
powieści, zarys fabuły. Dawno nie czytałam tak przytłaczającej książki,
która początkowo wywołuje sprzeczne uczucia, aby w końcowym efekcie być
zachwyconym książką. Powieść ma wiele wątków, które nie rzadko wręcz
mieszają się, tworzą plątaninę, nachodzą na siebie różne płaszczyzny
czasowe. Akcja dzieje się w Peru, w latach 50-tych w czasach dyktatury
generała Manuela Apolinario Odrii. Tematem przewodnim powieści jest
system polityczny, kulisy władzy w czasach dyktatury rządowej i jej
wpływ na życie ludzi.
Jednym z głównych, również najważniejszym i najciekawszym z bohaterów
jest Santiago Zavalita, młody człowiek, który dobrowolnie rezygnuje z
bogactwa, przerywa studia, nie chce kształcić się na prawnika, tym samym
rozczarowując ojca, buntując się przeciwko niemu, aby pracować jako
dziennikarz w lokalnej gazecie za marne grosze. Panujący w kraju system
polityczny budzi w nim odrazę.
Ciekawym wątkiem jest także historia miłosna służącej Amali i szofera
Ambrosio, lecz wątek miłosny tych dwojga nie ma cech wyrazistości,
blednie na tle innych historii miłosnych. Jednymi z głównych i zarazem
najbardziej wyrazistych i odznaczających się postaci jest postać kobiety
upadłej "Muzy" i jej kochanka don Cayo Bermudeza.
Podsumowując powieść warta przeczytania, ale nie jest to powieść dla
wszystkich, temat dość ciężki (uważam, że polityka jest zawsze trudnym
tematem), forma książki świetnie skonstruowana, atutem są liczne,
ciekawe i bardzo wyraziste postacie. Książka trudna, ale
satysfakcjonująca!
Subskrybuj:
Posty (Atom)