Z początku do Orhana Pamuka i jego twórczości podchodziłam z dystansem. Podświadomie czułam, że to może nie wypalić - jednak chciałam spróbować. Biorąc do ręki "Stambuł. Wspomnienia i miasto" zapaliło się zielone światło i zdecydowałam się wypożyczyć. Lubię prozę poświęconą miejscu, które jest bliskie twórcy i przefiltrowane przez jego wrażliwość pozwala inaczej na nie spojrzeć. Dotychczas Stambuł był tureckim miastem z bogatą historią i Hagią Sofią. Dzięki książce Pamuka, stało się ono nadzwyczaj bliskie, magiczne i pełne sprzeczności. Czy to oznacza bezkresny zachwyt nad pierwszym spotkaniem z Pamukiem? Niekoniecznie.
Ciąg dalszy tutaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz