W powieści Orhana Pamuka Dom ciszy, każdy rozdział jest głosem jednego z bohaterów. Czytelnik poznaje każdego z nich, ich uczucia, ma wgląd w ich sposób myślenia, działania. Narracja umożliwia uczestniczenie w tu i teraz postaci, jest to wgląd w aktualną sytuację.
Łącznikiem
pomiędzy teraźniejszością a przeszłością rodziny jest
dziewięćdziesięcioletnia seniorka rodu, Fatma. Za sprawą jej wspomnień o
mężu i synu, słyszymy ich głosy,
kroki, widzimy ich nierówną walkę z rzeczywistością, stopniową
degradację społeczną oraz ich osobowości. Wydana za mąż w wieku
szesnastu lat Fatma nie protestuje, o nic nie pyta, małżeństwo okazuje
się jednak nieudane. Wykształcony, postępowy, wygnany na prowincję
lekarz, odrzucający wiarę w Boga, mąż Fatmy, chce
"przebudzenia" ludzi Wschodu. Pragnie stworzyć encyklopedię, która
pomieści wiedzę zdolną wstrząsnąć ludźmi, jednocześnie z roku na rok
dostrzega beznadziejność swoich wysiłków.
Więcej na moim blogu Hominem Quaero
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz